Regionalnie- żebroczka

Czy ktoś z Was miał kiedyś okazję jeść żebroczkę? Pierwsze skojarzenie mojego Połówka było takie, że chodzi o potrawę opartą o żeberka;). No trochę nieprawidłowe skojarzenie;). Żebroczka to regionalna potrawa Śląska Cieszyńskiego gdzie mieszkam. Konkretnie pochodzi ona z Wisły. Nazwa nie wywodzi się od żeber lecz od żebraka- legenda bowiem głosi że chodził on od domu do domu by zebrać pożywienie, gdy zaś udało mu się zdobyć kilka produktów to zrobił żebroczkę. Potrawa trochę przypomina inne ziemniaczane specjały z różnych regionów kraju. Na przykład babkę ziemniaczaną. Do żebroczki tradycyjnie podaje się herbatę z zielin- zieliny to po prostu zioła zebrane z górskiej łączki, mające na celu ułatwić trawienie. Ja osobiście uwielbiam jednak popijać ją mlekiem, bo dobrze schładza poparzone podniebienie. Porcja dla czterech wygłodniałych osób.

Żebroczka

• około 1,5 kilo ziemniaków
• 3/4 szklanki ryżu
• 0,5-0,8 kilograma mięs i/lub wędlin( na przykład kiełbasy, skrawki szynek, skwarki, boczek)
• 450 ml gorącego mleka
• sól, pieprz, kminek, majeranek
• duża cebula
• cztery ząbki czosnku

Ziemniaki obieramy, myjemy i tarkujemy na bardzo drobnych oczkach(lepiej zrobić to maszynowo). Ryż ugotować w dwóch szklankach wody i odcedzić. Obrać i posiekać cebulę, zrumienić na patelni i dodać do ziemniaków. Na tym samym tłuszczu przysmażyć boczek, kiełbasę czy też skrawki wędlin. Razem z tłuszczem wlać do ziemniaków. Dodać ryż, gorące mleko i zgniecione ząbki czosnku. Przyprawić solą (uwaga! wędliny mogły być już dość słone), pieprzem, dodać kminku i łyżeczkę majeranku. Całość wymieszać i wylać na blaszkę. Zapiekamy w 200 stopniach przez około 70- 90  minut aż brzegi staną się chrupiące, a całość będzie złocista.

Smacznego!