środa, 31 października 2012

Sajgonki drobiowe po raz pierwszy!

Tak właśnie. Do tej pory miałam okazję jeść ten przysmak kuchni azjatyckiej tylko i wyłącznie w różnego rodzaju lokalach. Jakoś nie przyszło mi do głowy by zrobić sajgonki samemu do czasu, aż zobaczyłam na blogu gruszki z fartuszka przepis, który nie poraził mnie stopniem trudności. Lubię tez w przepisach na dania orientalne niezbyt wyszukane składniki- po prostu nie mam gdzie niektórych rzeczy kupować. Tu wszystko mi pasowało więc się zabrałam do roboty. Okazało się, że zadanie nie jest trudne, wymaga jednak pewnej manualnej zręczności więc jeśli komuś złożenie w kostkę serwetki sprawia trudność, to raczej nie polecam:D. Przepis na dwanaście małych sztuk(miałam papier o małej średnicy).




Sajgonki z drobiem i warzywami

  • dwanaście arkuszy papieru ryżowego
  • 40 dag mięsa drobiowego z piersi(u mnie indycze)
  • jedna duża marchewka
  • jedna cebula
  • średni por lub ok. 30 dag kapusty pekińskiej
  • 70 gram makaronu ryżowego(taki cienki i przeźroczysty)
  • mała puszka kiełków fasoli mung
  • cztery pieczarki lub namoczone grzybki mun
  • sól, pieprz, sos sojowy
  • olej rzepakowy i sezamowy do smażenia

Na patelni rozgrzać dwie łyżki oleju sezamowego. Pokrojone bardzo drobno mięso wrzucamy i smażymy na złoty kolor. Dodajemy obraną i pokrojoną w słupki marchewkę, posiekany por lub kapustę, cebulę pokrojoną w piórka, kiełki fasoli mung oraz grzybki. Mieszamy wszystko i smażymy aż warzywa będą półtwarde. Wrzucamy do miski i odstawiamy. Po ostygnięciu dodajemy przygotowany według zaleceń producenta makaron(musi być również drobno pokrojony), przyprawiamy sosem sojowym, solą i pieprzem. Dodajemy jajko. Mieszamy całość do jednolitej konsystencji.
 Do garnka o średnicy większej od arkuszy papieru wlewamy na dno gorącą wodę(taką, która nie będzie parzyć rąk). Każdy osobny arkusz zanurzamy na kilka sekund w wodzie i wykładamy na czystą ściereczkę lub matę do zwijania sushi. Poniżej połowy wysokości nakładamy farsz(około dwóch łyżek i kładziemy na nim krótszy bok papieru, zwijamy do środka również boki. Teraz ostrożnie za pomocą maty lub ścierki zwijamy sajgonkę w stronę wolnego kawałka papieru. Odkładamy na pół godziny do wysuszenia(inaczej gorący olej może Nas zabić pryskając na prawo i lewo;).
Rozgrzewamy w rondelku olej rzepakowy- tyle by zakrył sajgonkę do co najmniej 3/4 wysokości. Gdy już się nagrzeje wrzucamy sajgonki(tyle by można je swobodnie obracać). Smażymy na złoty kolor i odsączamy na ręczniku papierowym. Podajemy z sosem sojowym lub ostrym sosem chilli. 



Smacznego!

niedziela, 28 października 2012

Wegański gulasz z zieloną soczewicą

Jesień się rozszalała na całego, właśnie spadł pierwszy śnieg. Jestem chyba jakaś niereformowalna, bo dalej na pierwszy śnieg cieszę się jak dziecko:). Nie denerwuje mnie że trzeba go zdjąć z samochodu, albo że istnieje konieczność wyjęcia zimowego płaszcza z szafy. Teraz już pozostaje mi tylko zacząć wypatrywać reklamy ze świąteczną ciężarówką Coca-Coli;).

Im chłodniej tym bardziej chce się człowiekowi jeść rzeczy treściwe i konkretne. Dobrze jeszcze, gdy są przygotowane szybko, i z produktów sezonowych. Ja postanowiłam zrezygnować z jakichkolwiek dodatków mięsnych, choć oryginalny przepis tak owe zakładał. Wyszło pysznie, sycąco i bardzo aromatycznie dzięki bogactwu przypraw. Porcja na trzy osoby.




Wegański gulasz z zieloną soczewicą
  • 180 gram zielonej soczewicy
  • jedna średniej wielkości czerwona cebula
  • jedna spora marchewka
  • mała cukinia
  • strączek czerwonej papryki
  • puszka pomidorów w zalewie
  • dwie pieczarki lub inne grzyby
  • sól i pieprz do smaku
  • spore szczypty cynamonu i mielonego imbiru
  • 1/4 łyżeczki kminu rzymskiego(mielony)
Soczewicę wrzucamy do garnka z osoloną wodą i gotujemy. Nie powinna ona być zupełnie rozgotowana więc po 20 minutach można ją przecedzić. Na głębokiej patelni rozgrzewamy dwie łyżki oleju i wrzucamy posiekaną w dość grube plastry cukinię, marchewkę, grzyby i cebulę. Całość przesmażamy, nie dopuszczając do zbytniej miękkości warzyw. Dodajemy puszkę pomidorów oraz paprykę i gotujemy około 10 minut mieszając od czasu do czasu. Kiedy zalewa z pomidorów lekko odparuje dodajemy soczewicę i mieszając przyprawiamy imbirem, cynamonem, kminem oraz solą i pieprzem. Gotujemy jeszcze około 5 minut. Podajemy z grzankami z bułki natartej czosnkiem lub świeżą bagietką.
 
Smacznego!

Przepis dodaję do soczewicowej akcji:


piątek, 26 października 2012

Ze sklepowej półki: Snickers dark

Kolejna nowość wyłowiona na półce sklepowej. Nie wiem dlaczego, najbardziej w oczy mi się rzucają nowości z działu słodyczy;). Ten akurat batonik wypatrzyłam w Lidlu(swoją drogą można tam już kupić świąteczne słodycze- ach ten chlebek marcepanowy z nugatem!). Co takiego mam do powiedzenia na temat tego produktu?



Co pisze producent?
"Nugatowe nadzienie z prażonymi orzeszkami ziemnymi, oblane karmelem i ciemną, mleczną czekoladą."

Skład:
Cukier, syrop glukozowy, orzeszki ziemne, miazga kakaowa, pełne mleko w proszku, tłuszcz kakaowy, tłuszcz roślinny, odtłuszczone mleko w proszku, laktoza, serwatka w proszku, tłuszcz mleczny, sól, barwnik(e150d), lecytyna sojowa, zhydrolizowane białko mleka, naturalny ekstrakt z wanilii.

Wartość kaloryczna: 
  490 kcal/100 gram, białko-9,2 gram, węglowodany- 56,5 gram, tłuszcze- 24,8 gram.

Cena:
Z tego co pamiętam batonik kosztował 1,59 zł. Waży standardowe 51 gram. został zakupiony w Lidlu i nigdzie wcześniej go nie widziałam.


Co ja sądzę:
Choć nie pałam jakąś wielką miłością do tego batonu to skusiłam się, myśląc że będzie po prostu mniej słodki niż pierwowzór. Jest to złudna nadzieja, bo moim skromnym zdaniem poza kolorem czekolady baton nie różni się niczym od tego w mlecznej czekoladzie. Tu zresztą też ona jest- tylko że ciemna. Snickers ogólnie ma jedną zaletę- zjadam go przez dwa dni bo jest tak piekielnie słodki. Coś dla fanów tego batonowego nurtu;). Osobiście więcej się nie skuszę, ze względu na tą słodycz i skład gdzie jest właściwie tylko cukier i tłuszcz.



czwartek, 25 października 2012

Na jesienne smutki- brownies

Najsmaczniejszy na świecie zakalec. Dla ludzi kochających czekoladę, miód na skołatane jesienną aurą i krótkimi dniami serce. A dla tych co czekolady nie kochają to też;). Ten przepis robiłam już dobrych parę lat temu z moją sąsiadką Natalią(pozdrawiam!), wtedy jeszcze byłam zupełnie nieświadoma światowej kariery tego wypieku. Tymczasem teraz już wiem że to klasyka, której każdy powinien spróbować. Miałam obawy że mi nie wyjdzie, bo mój piekarnik odmawia właściwie robienia zakalców(nie było ich w cieście cukiniowym, jogurtowym, a i blondies miałam jakieś takie..lekko puszyste). Tym razem jednak mąka, czekolada i brak spulchniaczy wygrały tą zaciętą walkę. Triumf ducha nad materią można rzec;). Przepis na blaszkę o wymiarach około 35x20 z książki "Ciasta i desery" Marka Łebkowskiego.



Brownies
  • tabliczka gorzkiej czekolady dobrej jakości
  • 150 gram masła 
  • 220 gram białego cukru
  • trzy jajka
  • szczypta soli
  • 200 gram mąki pszennej
  • 100 ml śmietany kremówki (30%)
  • łyżka cukru waniliowego
Czekoladę łamiemy na kawałki i razem z masłem rozpuszczamy w niedużym garnuszku. Odstawiamy do ostygnięcia. W tym czasie jajka miksujemy z cukrem, aż masa zbieleje. Gdy tak się stanie dodajemy przestudzoną czekoladę, przesianą mąkę z solą i cukrem waniliowym oraz kremówkę. Całość mieszamy tylko do połączenia składników. Wylewamy na blachę wyłożoną papierem do pieczenia. Pieczemy w temperaturze 170 stopni przez 20-25 minut. Studzimy i podajemy. Do ciasta można dodać orzechy włoskie, a całość posypać cukrem pudrem. 

Smacznego!


piątek, 19 października 2012

Różowa terrina z buraczków

Specjalnie na różowy tydzień zachowałam ten właśnie przepis, a terrinę jadłam już po raz pierwszy z rok temu. Jeśli kochacie buraczki, barszcz to wasza ulubiona zupa, a na myśl o chłodniku cieknie Ci ślinka to ta przystawka jest właśnie dla Ciebie:). Smakuje zresztą bardzo podobnie do chłodniku. Chciałam Wam też przenieść za pomocą tego dania przesłanie. Bądźcie dla siebie dobre dziewczyny. Opiekujcie się nie tylko innymi, ale przede wszystkim sobą. Dajcie sobie szansę na długie i szczęśliwe życie, nie dajcie sobie wmówić że choroby Was nie dotyczą.  Szanujcie swoje życie. A panowie...dopingujcie swoje partnerki w tej dbałości. W końcu piersi ma się tylko dwie na parę:D.



Terrina z buraczków
  • jeden duży burak
  • pół litra śmietany 18%( u mnie pół na pół z kefirem)
  • trzy łyżeczki żelatyny
  • garść szczypiorku
  • 1/3 szklanki gorącej wody
  • sól i pieprz
  • około 4-6 jajek ugotowanych na twardo(zależnie od wielkości naczynka)
Buraka razem ze skórką gotujemy przez około 20 minut. Po tym czasie studzimy, obieramy i tarkujemy na drobnych oczkach. Dodajemy śmietanę, posiekany na drobno szczypiorek, przyprawiamy solą i pieprzem. W 1/3 szklanki gorącej wody rozpuszczamy żelatynę i po dokładnym wymieszaniu wlewamy do reszty składników. Całość mieszamy. Wylewamy do foremek wysmarowanych lekko masłem(będzie łatwiej wyjąć). Można dodać teraz po połówce, lub po całym jajku(zależnie od foremek). Całość odstawiamy do lodówki aż stężeje. Podajemy z pieczywem i chrzanem. 




Smacznego!

czwartek, 18 października 2012

Kokos i migdał. Kuleczki jak rafaello.

Kokosowe pralinki bardzo podobne do sklepowych oryginałów. Umieszczałam ten przepis już wszędzie tylko nie tu, a mam takie piękne zdjęcia! Kuleczki są w smaku mleczno-kokosowe, rozpływają się w ustach wręcz. Oryginał zakłada jeszcze wafelek, a wiele przepisów też ma go w składzie więc następnym razem coś pokombinuję żeby się tam znalazł. Domowe rafaello walczy u mnie o palmę pierwszeństwa z domowym bounty, ale spór nigdy chyba nie zostanie rozwiązany. Dla wielbicieli kokosu. Przepis na około 30 kuleczek.

P.s Za te piękne zdjęcia dziękuję nieocenionej Ivv:* Żałuję, że wtedy nie interesowałam się jeszcze fotografią kulinarną bo miałabym świetnego nauczyciela:).




Kuleczki rafaello
  • 1 szklanka mleka w proszku((może być granulowane)) 
  •  175 gram masła 
  • 300 gram(trzy tabliczki) białej czekolady 
  • 200 gram wiórek kokosowych 
  • 50 gram migdałów 
  • ćwierć szklanki mleka


Masło, mleko i mleko w proszku rozpuszczamy. W tym samym czasie rozpuszczamy czekoladę w kąpieli wodnej i wlewamy do masy mleczno-maślanej. Mieszamy do uzyskania jednolitej konsystencji i wsypujemy połowę kokosu. Chłodzimy w lodówce i kiedy masa będzie elastyczna formujemy kulki nie zapominając o migdale wsadzonym do środka. Musimy to robić w miarę zręcznie i szybko bo masa szybko się ogrzewa. Obtaczamy w pozostałym kokosie i chłodzimy ok. godziny w lodówce.

Smacznego!



Do zrobienia tych czekoladek po raz kolejny zainspirował mnie konkurs gdzie natchnienie zaczerpnęłam z płynu do kąpieli "migdał i kokos" firmy Apart. Swoją drogą uwielbiam kosmetyki o zapachu jedzenia, właściwie to tylko takich do kąpieli czy pod prysznic używam;).

 Tu znajdziecie rzeczony płyn i wiele innych jedzeniowych połączeń.


wtorek, 16 października 2012

Chałwowe ciasteczka z lnem złocistym

Pamiętam, że jeszcze parę lat wstecz nie przepadałam za chałwą. Była dla mnie za słodka, za tłusta, wolałam czekoladę(taaaa, na pewno bez tłuszczu). Jednak jakiś czas temu na nowo odkryłam ten przysmak. Okazuje się, że w wypiekach chałwa sprawdza się znakomicie. Ciasteczka, jak wszystkie kruche wypieki trzeba trzymać w piekarniku dość krótko, inaczej będą za twarde. Posypać miałam wierzch sezamem, ale w międzyczasie okazało się że wyszedł, więc otworzyłam len złocisty firmy Sante. Wygląda dość podobnie to raz, a dwa okazał się być całkiem smaczny, taki bardziej chrupiący i miękki niż zwyczajne siemię lniane. Idealne ciasteczka do kawki lub szklanki mleczka:). Przepis na około 40 ciasteczek.


Ciasteczka chałwowe
  • 200 gram chałwy( ja użyłam waniliowej)
  • 2, 5 szklanki mąki
  • dwie łyżki wody
  • 170 gram masła
  • płaska łyżeczka proszku do pieczenia
  • pół szklanki drobnego cukru brązowego
  • sezam do posypania
Wszystkie składniki mieszamy w misce na jednolitą masę(chałwę drobno kruszymy). W razie potrzeby dosypujemy mąki. Formujemy w dłoniach kuleczki, które układamy na blaszce wyłożonej papierem do pieczenia, pamiętając by zachować odpowiednie odstępy. Każdą kulkę spłaszczamy i posypujemy sezamem, lekko ugniatamy. Pieczemy w piekarniku nagrzanym do 180 stopni, przez około 10 minut. Trzeba bardzo pilnować czasu bo ciastka powinny być tylko lekko złotawe. Upieczone, za pomocą łopatki wykładamy na kratkę do wystudzenia. 




Smacznego!

sobota, 13 października 2012

Drobiowe szaszłyczki z serem na czerwonej grzance

Moja druga papirusowa propozycja, tym razem w formie zrolowanej;). Za pomocą pergaminu da się zwinąć kurczaka bez wykałaczek i sznurków. Wystarczy zrolować pierś w pergaminie i już. Podać roladki można z kaszą, ryżem, dowolnymi sosami. Ja zrobiłam sobie do tego paprykową grzankę:).


Roladki z serem na czerwonej grzance
  • jedna podwójna pierś z kurczaka
  • Pomysł na...papirus( u mnie z czosnkiem i ziołami)
  • cztery plastry żółtego sera
  • cztery łyżeczki zielonego pesto
  • szczypiorek
  • sos curry lub inny o wyrazistym smaku
Czerwone grzanki
  • cztery duże kromki chleba
  • dwie łyżeczki masła
  • łyżeczka słodkiej, czerwonej papryki
Pierś z kurczaka umyć, osuszyć i przekroić każdą na dwie płaskie części. Lekko rozklepać i każdą pierś posmarować z jednej strony zielonym pesto. Położyć na każdej piersi kurczęcej plasterek sera i dość ściśle zwinąć. Papirus wyjąć z opakowania i zrolować w niego roladki. Położyć na nagrzanej patelni.
Sposób na zwinięcie roladek bez wykałaczek.


Po lekkim przestygnięciu pokroić na plastry i nadziać na patyczki.

Przygotować grzanki. Z kromek wyciąć szklanką krążki, posmarować masłem z obydwóch stron i obsypać obficie papryką. Każdy krążek smażyć do uzyskania chrupkości z obu stron. 
Na talerzu ułożyć grzankę, na grzance szczypiorek i przykryć drugą kromką chleba. Ułożyć szaszłyczki i udekorować sosem. 


Smacznego!

Różowy tydzień 2012- zaproszenie

Wspólnie z Szarlotkiem zapraszamy wszystkich do kolejnej edycji Różowego tygodnia, któremu w tym roku będzie towarzyszyło hasło „Rozkochajmy się w swoim życiu” dając wszystkim niepowtarzalną okazję do zrobienia czegoś przyjemnego dla siebie, co znacząco wpłynie na nasze zdrowie i lepsze samopoczucie. Znów chcemy prowokować do dyskusji, częstować gustownymi potrawami w odcieniu różu, dziergać ciepłe skarpety z różowymi wzorami i pisać postanowienia, które tak trudno nam, na co dzień realizować. Być może zechcecie przyłączyć się razem z nami, do Breast Health Day i świętować 15 X, jako Europejski Dzień Walki z Rakiem Piersi a być może to właśnie w ramach akcji zapiszecie się na pływalnię, zdecydujecie na rozmowę z dietetykiem, czy zapiszecie na badania kontrolne. Forma uczestnictwa jest dowolna i tylko od was zależy, czym się z nami podzielicie w czasie trwania Różowego tygodnia.






Czas akcji 15-21 X 2012

Dla osób które nie są zarejestrowane na Durszlaku i Mikserze, proponujemy, aby wszystkie linki do przedstawianych na blogach prezentacji opatrzone banerem akcji (mogą być zbiorcze) zostały przesłane na adres cukierniczekreacje(at)gazeta.pl lub pozostawienie informacji w komentarzach do zaproszenia.

Dodatkowo by dostęp do akcji był łatwiejszy, akcja będzie prowadzona równolegle na Mikserze Kulinarnym i Durszlaku, gdzie można pobrać baner akcji.

Serdecznie zapraszamy!!!

P.s Ponieważ mamy problemy z czasem akcji na durszlaku i mikserze to proponujemy by panie już 15 października zadbały przede wszystkim o przyłączenie się do Breast Health Day

Drobiowe, papirusowe "frytki"

Mobilizowałam się do dodania przepisu w tej akcji od paru tygodni i ciągle mi coś innego wpadało w paradę lub kolejkę. Tym sposobem (jak zwykle) na ostatnią chwilę mogę Wam zaprezentować to co przy pomocy "Winiary Pomysł na...papirus" mogłam przygotować te drobiowe "frytki". Pomysł na zawinięcie mięsa w cienki arkusz pergaminu posypany przyprawami zapowiadał się całkiem zachęcająco. Te "frytki" można podać z różnymi sosami( u mnie czosnkowy i standardowo- pomidorowy. Przepis dołączam do akcji "Rewolucja na patelni".


Papirusowe "frytki"
  •  jedna pierś z kurczaka
  • dwa arkusze Winiary pomysł na...papirus
  • jedna czwarta czerwonej papryki
  • pół ogórka szklarniowego
  • kilka "trawek" szczypiorku
Na sos czosnkowy:
  •  100 ml jogurtu naturalnego
  • dwie łyżeczki majonezu
  • duży ząbek czosnku
  • sól, pieprz
Na sos pomidorowy
  • 100 ml koncentratu pomidorowego
  • dwie łyżki wody
  • łyżeczka czerwonego pesto

Pierś z kurczaka przekroić wzdłuż całej długości na pół aby zrobić cieńsze kawałki. Każdy kawałek pokroić na paski( powinny mieć mniej więcej taką samą wielkość). Rozgrzać patelnię. Do arkusza papirusa wsadzić rządkiem "frytki" i położyć na rozgrzanej patelni. Smażyć z każdej strony po cztery minuty.



 Paprykę pokroić w słupki. Ogórek obrać i również pokroić w słupki. Warzywa powiązać w pęczki za pomocą szczypiorku, to samo zrobić z "frytkami". Położyć wszystko na talerzu i przygotować sosy. 

Wymieszać jogurt naturalny z majonezem, solą i pieprzem oraz ząbkiem czosnku przepuszczonym przez praskę. Koncentrat rozmieszać z pesto i wodą. Przełożyć do miseczek i podawać.





Smacznego!

czwartek, 11 października 2012

Ze sklepowej półki: żelki Frugo

Jakiś czas temu na jakimś blogu widziałam, że FoodCare wprowadziło do sprzedaży żelki Frugo. Bardzo byłam ciekawa jak też mogą smakować w takiej formie. Ogólnie zanim się na nie natknęłam w sklepie minęło trochę czasu. Co o nich sądzę? Możecie przeczytać poniżej.



Co pisze producent?
Żelki owocowe o smaku napoju Frugo.

Skład(w przypadku czerwonych):
syrop glukozowy, cukier, sok winogronowy 7%, żelatyna wieprzowa, kwas cytrynowy, kwas mlekowy, zagęszczony sok z granatów, aromaty, barwnik: kwas karminowy, olej roślinny, wosk pszczeli, wosk carnauba

Wartość kaloryczna: 
  343 kcal/100 gram, białko-6,1 grama, węglowodany-79,2 grama, tłuszcze- 0,2 grama

Cena:
Sugerowana cena producenta wynosi 2, 99 zł. Ja kupiłam po 3 złote paczka, na stoisku ze słodyczami w Katowicach. Dostępne w czterech wariantach odpowiadających napojom: zielony, pomarańczowy, czerwony, czarny. Opakowanie zawiera 100 gram.


Co ja sądzę:
 Żelki jak żelki. Serio. Może nie umiem się do końca zachwycić bo choć przy pojawieniu się Frugo ponownie na rynku się ucieszyłam, to pijam je głównie z sentymentu. Trzeba przyznać że smakują wybitnie podobnie do płynnej wersji. Najbardziej posmakowały mi czarne(w postaci napoju też najbardziej lubię), najmniej zielone- są za mało wyraziste. Mają sympatyczny kształt butelek.  Polecam tym co żelki kochają i darzą sympatią napój. Ja chyba wolę jednak od czasu do czasu odgryźć łeb jakiemuś żelkowemu misiowi;).



środa, 10 października 2012

Nie lubię braku słońca i szarlotka z kruchą posypką.

Wiecie co mnie ostatnio irytuje piekielnie w jesiennej aurze? To nawet nie zimno. Nie cieplejsze ciuchy, ani żądza mordu na myśl o kupnie zimowych butów. Brak światła! Brak porządnego słońca, które umożliwia zrobienie sensownego zdjęcia. Nie umiem jeszcze obsługiwać lampy błyskowej więc kończy się to różnie. Ogólnie nie lubię zdjęć z fleszem. Bo nie umiem robić. Niech mi ktoś da trochę jasnego światła słonecznego!

Ta szarlotka to przepis z. którym poradzą sobie nawet początkujący amatorzy wypieków. Jest łatwy, a  wszystkie etapy przygotowania ładnie ze sobą współpracują, więc gdy ciasto siedzi w lodówce można przygotować farsz. Jest ponadto, krucha i pyszna. Dzięki sprytnemu wierzchowi nie musimy robić osobnej kruszonki. Porcja na tortownicę 26 cm.



Szarlotka z kruchą posypką


  • kostka margaryny lub masła (250g)
  • 3/4 szklanki cukru pudru (120g)
  • 2 i 1/4 szklanki mąki (375g)
  • jedno jajko
  • 5 -6 dużych jabłek (1,5kg)
  • 4 łyżki brązowego cukru
  • cynamon, rodzynki, i inne ulubione bakalie

Margarynę lub masło utrzeć z cukrem pudrem, dodać jajko i wymieszać. Następnie wsypać mąkę i całość wyrobić na gładką masę. 2/3 ciasta schłodzić w lodówce, a 1/3 w zamrażarce.Jabłka obrać, pokroić w kostkę, uprażyć z cukrem i cynamonem, odstawić do wystygnięcia. Ciastem z lodówki wyłożyć dno i boki tortownicy (o średnicy ok.26cm) wysmarowanej margaryną i posypanej bułką tartą. Na ciasto wyłożyć jabłka, a na ich wierzch zetrzeć na tarce ciasto z zamrażarki. Piec 40minut w temperaturze 200 stopni.


niedziela, 7 października 2012

Wrócił! KitKat peaunut butter.

Ostatnio będąc w Almie na zakupach przy półkach ze słodyczami natknęłam się na wiele ciekawych rzeczy. Moje oko zawiesiło się jednak na beżowej szacie graficznej opakowania Kitkatów. Ze zdziwieniem, ekscytacją i radością oczom mym ukazał się smak dawno przeze mnie już znany. Masło orzechowe! Był on przed laty w naszym kraju, a potem na długie lata zniknął. To zresztą jedna z niewielu słodkości z masłem orzechowym do nabycia na naszym rodzimym rynku słodyczy. Od razu kupiłam sześć, tym bardziej że były w cenie takiej jak wszystkie. Napisy takie jak skład są po polsku więc sądzę, że to zmiana na stałe.



Co pisze producent?
Kruchy paluszek waflowy pokryty kremem arachidowym, w mlecznej czekoladzie.

Skład:
cukier, tłuszcz kakaowy, pełne mleko w proszku, pasta arachidowa, mąka pszenna, miazga kakaowa, tłuszcz roślinny serwatka w proszku, tłuszcz mleczny, mąka arachidowa, lecytyna słonecznikowa, sól, aromaty, substancja spulchniająca(wodorowęglan sodu)

Wartość kaloryczna: 
539 kcal/100 gram, białko-8,4 grama, węglowodany-54,8 grama, tłuszcze- 31,4 grama

Cena:
Taka jak wszystkich innych smaków- 1,69 za baton. Osobiście kupiłam w Almie i nigdzie indziej  jeszcze się nie spotkałam. Baton waży 42 gramy.


Co ja sądzę:
Ten baton był moim pierwszym zetknięciem z masłem orzechowym, zanim w ogóle nauczyłam się go używać w potrawach i sama piec. Smakuje tak jak zapamiętałam- jest mniej słodki niż wszystkie inne wersje i to jego wielki plus. Dużo czekolady, całkiem niezła warstewka słonego masła orzechowego plus chrupiący wafelek. Całkiem przyjemny smak gdy mamy ochotę na coś z masła orzechowego, a piec nam się nie chce. Skład taki sam jak we wszystkich właściwie przemysłowych słodyczach- nie ma tu ani pozytywnych zaskoczeń, ani ciężkich rozczarowań.


sobota, 6 października 2012

Jesienne blondies z dynią

Kiedy zobaczyłam na blogu caketime przepis na te blondynki, natychmiast zrobiłam przegląd lodówki oraz szafek i już po kilku godzinach blondies siedziały w piekarniku. Nie wiem czy to ma jakiś związek z moim piekarnikiem, czy może z czym innym- nawet gdy bardzo się staram nie wychodzi mi pożądany zakalec;). W tym cieście również, zupełnie inaczej niż w oryginale nie jest to zakalcowata zupełnie konsystencja. W każdym razie blondies mają piękny, żółty kolor, delikatną konsystencję i świetny smak. Ja uzupełniłam przepis o płatki migdałów i zmieniłam nieco proporcje cukru. Porcja na blachę o wymiarze 22x22 cm(u mnie 30x25).



Dyniowe blondies
  • tabliczka(100 gram) białej czekolady
  • 30 gram masła
  • trzy jajka
  • jedna łyżeczka ekstraktu z wanilii
  • 250 gram puree z dyni
  • 25 gram cukru trzcinowego
  • 140 gram mąki
  • pół łyżeczki proszku do pieczenia
  • po 50 gram białej i mlecznej czekolady( u mnie mleczna w formie płatków czekoladowych)
  • 25 gram płatków migdałowych
Masło rozpuścić w garnuszku z tabliczką białej czekolady. Odstawić do przestudzenia. Wymieszać szybko z jajkami, ekstraktem z wanilii, puree z dyni. Dodać cukier, przesianą mąkę, proszek do pieczenia i 3/4 czekolady oraz połową płatków migdałowych. Po górze posypać pozostałą czekoladą i płatkami migdałów. Piec w temperaturze 160 stopni przez około pół godziny.

Smacznego!



środa, 3 października 2012

Kamień milowy...w robieniu pizzy.

Niedawno za pośrednictwem portalu "Polska Gotuje" miałam wielką przyjemnośc przetestowac kamień do pieczenia pizzy. Nie miałam wcześniej w domu takiego sprzętu, zawsze bowiem było coś pilniejszego do kupienia. Jednak wciąż ambitnie marzyła mi się pizza z domowego piekarnika smakująca jak ta z dobrej pizzerii. Kamień mi zdecydowanie stworzenie tak owej umożliwił.



Co mówi o produkcie producent?

"Duży kamień ceramiczny do pizzy pozwala na upieczenie dobrze wypieczonej, a zarazem niezwykle chrupiącej pizzy, gdyż dzięki swoim właściwościom w równomierny sposób przekazuje ciepło do ciasta wchłaniając zawartą w nim wilgoć. W zestaw wchodzi okrągły ceramiczny kamień do pizzy, nożyk kółko oraz łopatka do serwowania pizzy."

Estetyka i solidnośc wykonania.

Już po wyjęciu z pudełka w oczy rzuca się, że kamień jest nie tylko przydatną formą w piekarniku, ale i ładnym "naczyniem do podania". Oprócz jasnego kamienia jest też metalowa podstawka co znacznie ułatwia przenoszenie pizzy z piekarnika na stół, bez konieczności szukania deski czy innej podkładki. W zestawie jest też łopatka i nóż-kółko, z troszkę jakby chwiejącym się ostrzem, ale w końcu jest tu tylko miłym dodatkiem. Kroi natomiast dobrze. Kamień jest duży, 30 centymetrów to naprawdę sporo. Co do solidności, to jeśli uda mi się nie zwalić tego cuda na ziemię to pewnie wszystko będzie dobrze:D.

Użytkowanie

Kamień jest stosunkowo niezbyt gruby co moim zdaniem stanowi zaletę. Nie jest dzięki temu ciężki i szybciutko się nagrzewa. Po wyjęciu z piekarnika bardzo długo utrzymuje temperaturę, dlatego też długie trzymanie na nim upieczonej pizzy nie jest wskazane- może się zrobic zbyt chrupiąca. Jednak pizza, którą zrobiłam okazała się byc idealna- cienkie ciasto, umiarkowana ilośc dodatków i chrupiący spód. To jest to co w pizzy lubię!


Pizza wegetariańska
  • 500 gram mąki pszennej
  • łyżeczka soli
  • łyżeczka cukru pudru
  • paczka suszonych drożdży
  • 300 ml wody
  • cztery łyżki oliwy z oliwek
  • około 250 gram sera(u mnie mozarella, gouda i cheddar)
  • jeden pomidor 
  • pół strączka papryki
  • nieduża cebula
  • pół szklanki passaty pomidorowej+trzy łyzki pesto
  • czarne lub zielone oliwki
  • kilka różyczek brokuła
  • świeże zioła: tymianek, rozmaryn, majeranek
Mąkę przesiac do dużej miski wraz z solą. Drożdże i cukier rozpuścic w 150 ml ciepłej wody(byleby nie byłą za gorąca, bo drożdże umrą!). Poczekać aż się spienią. Wlac do mąki, wraz z resztą wody i solą, dodac trzy łyżki oliwy. Całośc wyrobic(ja wyrobiłam za pomocą robota i specjalnego haka do ciasta drożdżowego). Musi byc gładkie i nie przyklejac się do rąk. Ciasto natrzec łyżką oliwy i trzymac w ciepłym miejscu pod przykryciem około 30 minut. Nastawic piekarnik na maksymalną temperaturę i wsadzic do nagrzania kamień. Kiedy ciasto wyrośnie, rozwałkowac dwa cienkie, okrągłe placki. Kazdy posmarowac pomidorową passatą zmieszaną z pesto. Poukładac warzywa odpowiednio pokrojone i całośc posypac serem. Przełożyc na kamień- na przykład za pomocą wysypanej mąką deski. Zapiekac 10-14 minut w piekarniku na dolnej półce, aż brzeg stanie się rumiany, a ser roztopi. Podawac z sosem pomidorowym i świeżymi ziołami.

Smacznego!




Ogólne wrażenie:

Z całą pewnością gdybym wiedziała wcześniej jak bardzo taki kamień przydaje się w pieczeniu w pizzy to bym się skusiła- polecam kamień firmy "Kilo"- ładny design i przydatne dodatki. 


 

wtorek, 2 października 2012

Leniwe śniadanie. Jajka zapiekane z warzywami.

Czasem człowiek ma ochotę zjeśc coś innego niż kanapki czy płatki z mlekiem. Ja mam tą ochotę non-stop ponieważ prawie żadna kanapka mnie do siebie nie przekona, chyba że jest na ciepło w postaci tosta z serem na przykład. Mój żołądek kocha rano potrawy o temperaturze wyższej niż pokojowa;). Te jajka powstały z powodu przypomnienia sobie o małych i uroczych ceramicznych naczynkach, które już jakiś czas leżały nieużywane. Z takiej kokilki można zjeśc pełnowartościowe śniadanie, z węglowodanami złożonymi, białeczkiem i witaminami;). Porcja na dwie osoby.



Jajka zapiekane z warzywami
  • cztery jajka "M"
  • jeden dojrzały pomidor
  • cztery cienkie kromki chleba pełnoziarnistego
  • kilka różyczek brokuła
  • cztery łyżeczki zielonego pesto
  •  cztery paski sera żółtego
  • masło do wysmarowania kokilek(choc nie jest konieczne)
  • sól i pieprz(u mnie pieprz ziołowy) 
Wysmarowac masłem cztery kokilki. Na dno każdej połozyc odpowiednio wykrojoną kromkę chleba. Posmarowac pieczywo pesto- łyżeczka na kromkę. Położyc na każdej kromce plaster pomidora i wbic po jajku(u waga na za dużą ilośc białka! Można częściowo oddzielic żółtko od białka). Na górze położyc różyczki brokuła, plasterek sera żółtego i posypac solą i pieprzem. Zapiekac w temperaturze 180 stopni aż białko się zetnie do waszego ulubionego stanu. 




Smacznego!